Brazylijska Siostra Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo z Ceará w drodze na ołtarze! Sługa Boża, Siostra Clemência de Oliveira (Francisca Benícia de Oliveira), powszechnie znana po prostu jako Siostra Clemência, urodziła się 23 sierpnia 1896 r. Pochodziła z pokornej rodziny z Redenção, górzystego regionu Ceará. Była najstarszą z 13 dzieci José Joaquima de Oliveiry i Franscisca Saraiva do Nascimento. Benicinha, jak ją czule nazywali jej krewni, od młodości karmiła swoją wiarę i zażyłość z Bogiem poprzez pobożność maryjną i eucharystyczną. Niespodziewanie osierocona w wieku 18 lat, opiekowała się domem i 12 rodzeństwem.

W wieku 23 lat, po okresie rozeznawania, wstąpiła do Postulatu Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia w Fortalezie, stolicy Ceará, a po zaledwie trzech miesiącach formacji początkowej, obdarzona głęboką duchowością oraz cnotami pokory i miłosierdzia, została wysłana do Seminarium (nowicjatu) w Rio de Janeiro.

Po zakończeniu formacji początkowej została wysłana do Szkoły Niepokalanego Poczęcia w Fortalezie, gdzie od Siostry Przełożonej otrzymała nowe imię; od tego momentu nazywała się Siostra Clemência. Podejmowała posługę w pralni, szwalni i kuchni, gdzie jako kucharka musiała codziennie przygotowywać posiłki dla 300 osób. Na tej misji przebywała 12 lat, podczas których zachorowała na poważną infekcję nerek i płuc oraz cukrzycę.

W 1933 r., w celu odpoczynku, została wysłana do Pacoti. Stawiając jednak na pierwszym miejscu potrzeby ludzi, odłożyła na bok zmęczenie i ból i rzuciła się w wir służby tym, którzy cierpieli na różne choroby z powodu głodu i braku higieny. W Pacoti, nawet bez udziału w kursie pielęgniarskim, wykorzystywała swoje zdolności medyczne, pocieszała i dodawała otuchy setkom osób, które do niej przychodziły. Na tej misji spędziła jednak krótki czas i w posłuszeństwie swoim Przełożonym wróciła do Szkoły Niepokalanego Poczęcia w Fortaleza w Ceará.

W styczniu 1943 r. Siostra Clemência została wysłana do miasta Baturité, do domu opieki, aby sprawować opiekę nad starszymi osobami we wsi i przychodni, ponieważ w tym czasie w mieście nie było szpitala. W Baturité Siostra Clemência bohatersko rozwijała swój apostolat opiekując się 700 wielodzietnymi rodzinami, odwiedzając setki osób każdego tygodnia, będąc pionierką opieki domowej nad pacjentami, którzy nie mogli dotrzeć do przychodni i nieustannie błagając o jałmużnę czy to na rynku w Baturité, czy w stolicy stanu. Siła tej szczupłej sylwetki i wątłego zdrowia była naprawdę imponująca.

Po 23 latach misji w mieście Baturité i cieszącej się już za życia reputacją świętości, jej choroba pogorszyła się i musiała mieć amputowaną stopę, co doprowadziło ją do śpiączki. Zmarła w opinii świętości 2 lipca 1966 r. w wieku 70 lat, mając 47 lat życia poświęconego Bogu w Zgromadzeniu Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo. Całe miasto ją opłakiwało, a tłumy ze wszystkich zakątków kraju gromadziły się na jej pogrzebie i lamentowały: „Matka Ubogich nie żyje”.

Proces beatyfikacyjny Siostry Clemêncii rozpoczął się w kwietniu 1995 r. przez ówczesnego arcybiskupa Fortalezy, kardynała Dom Aluísio Lorscheidera. Dnia 10 sierpnia 2001 r. w obecności ks. José Antônio Aparecido T. Marquesa zakończył się proces beatyfikacyjny na szczeblu diecezjalnym. Obecnie przygotowywane jest „Positio super virtutibus”, które po zatwierdzeniu wyniesie Siostrę Clemência de Oliveira, Siostrę Miłosierdzia, do tytułu Czcigodnej. Pierwszy cud wciąż czeka na zatwierdzenie, aby mogła zostać ogłoszona Błogosławioną, a drugi cud ogłosi ją Świętą.