Antoni Fryderyk Ozanam wraz z grupą siedmiu przyjaciół założył Konferencję św. Wincentego a Paulo. Na obranie tegoż Świętego za patrona Stowarzyszenia niemały wpływ miała Siostra Rozalia Rendu, Siostra Miłosierdzia, która towarzyszyła młodym ludziom w ich pierwszych krokach do domów Ubogich, głównego celu działalności Konferencji Miłosierdzia. Obecnie stowarzyszenie to, należące do Rodziny Wincentyńskiej, liczy 190.000 członków w 90 krajach świata, na wszystkich kontynentach.

Antoni Fryderyk Ozanam urodził się 23 kwietnia 1813 r. w Mediolanie we Włoszech, jako trzeci syn Marii Nantes i Jana Antoniego Ozanam. Fryderyk był wdzięczny Bogu za dar, jakim byli jego rodzice, głęboko wierzący katolicy.

Ten świecki katolik XIX wieku, żyjący w bardzo zsekularyzowanym świecie, był prawdziwym prorokiem Kościoła swoich czasów, Kościoła, który – jak sam mówił – „ukochał wielką miłością i posłuszeństwem.”Gdy już w młodości zmagał się z problemami natury duchowej, powierzył się prowadzeniu wielkiego filozofa, ks. Noirot, który pomógł mu przezwyciężyć trudności. Później Fryderyk napisze: „Obiecałem Bogu poświęcić życie służeniu prawdzie, która dała mi pokój”.

Po ukończeniu szkoły w Lyonie, dnia 5 listopada 1831 r. 18-letni intelektualista Fryderyk Ozanam przybył do Paryża, aby podjąć studia na Sorbonie. Realia życia w stolicy napełniły go zniechęceniem, czy wręcz przerażeniem. Zaprzyjaźnił się z pochodzącym również z Lyonu André-Maria Ampere, który otworzył dla Ozanama swój dom. W pełnym przemocy i anty-katolickim Paryżu, Fryderyk znalazł u Ampere’a oparcie dla swojej wiary oraz wszedł w kontakt z Emmanuelem Bailly, który w młodości planował wstąpienie do Zgromadzenia Misji i znał bardzo dobrze postać św. Wincentego a Paulo.

Bailly nie chciał pozostawić studentów na pastwę uniwersyteckiego anty-katolicyzmu. W 1830 r. powstały grupy dyskusyjne, znane jako Konferencje, m.in. Konferencja Literatury i Historyczna. Ozanam i jego przyjaciele zapragnęli do słów dołączyć czyn i uczynkami potwierdzić żywotność swojej wiary.  W 1833 r. założyli Konferencję Miłosierdzia, za  patrona której obrano -rok później- św. Wincentego a Paulo, zmieniając odpowiednio nazwę stowarzyszenia. Najstarszym z grupy był 39-letni Bailly, natomiast Ozanam był jednym z najmłodszych – ukończył właśnie 20 lat.

Nie mając doświadczenia służby i kontaktów z Ubogimi, grupa potrzebowała przewodnika. Pomoc przyszła przez Bailly’ego, przewodniczącego Konferencji, duchowego doradcę i wzór życiowej mądrości. Wysłał on tych młodych ludzi do S. Rozalii Rendu, 40-letniej wówczas Siostry Miłosierdzia, wielkiej „Apostołki Dzielnicy Mouffetard”, służebnicy wydziedziczonych paryskiej dzielnicy św. Medarda. S. Rozalia podjęła się towarzyszenia studentom w ich pierwszych krokach do domów Ubogich i w nawiązywaniu bezpośrednich relacji z cierpiącymi, był to bowiem główny cel Konferencji Miłosierdzia.

Fryderyk jako syn, mąż, ojciec i przyjaciel, posiadał głęboką wrażliwość, pod której wrażeniem pozostawali wszyscy, którzy go znali. Był świadkiem miłosierdzia na każdej płaszczyźnie życia – osobistej, rodzinnej, zawodowej i obywatelskiej. Ten wierny obrońca Ubogich swoje gorące pragnienie wyraził w słowach: „Objąć świat siecią miłosierdzia.”

Fryderyk był profesorem tytularnym Prawa Handlowego na fakultecie w Lyonie, a następnie profesorem Literatury Obcej na Sorbonie. Ze względów zdrowotnych zmuszony był zostawić zawód, który traktował jako apostolat. Swoje ostatnie siły poświęcił naukowej pracy badawczej oraz Konferencji św. Wincentego a Paulo.

Po długiej chorobie, 8 września 1853 r., w duchu całkowitego oddania się Bogu, zmarł w Marsylii, mając zaledwie 40 lat.

Więcej informacji na stronie: www.ozanet.org