Siostry Męczenniczki XX wieku

W Hiszpanii, w latach 1936-1939 miały miejsce prześladowania religijne, które pochłonęły wiele ofiar, a wśród nich: 13 biskupów, 5.255 księży i 2.669 zakonników i zakonnic, pozostałe to osoby świeckie. Setki spośród nich zostały już beatyfikowane, inni doczekali się kanonizacji. Jest jednak jeszcze wielu, których męczeństwa Kościół nie uznał dotąd w sposób oficjalny.

W niedzielę 13 października 2013 r., w mieście Tarragona (Hiszpania), odbędzie się beatyfikacja blisko 500 hiszpańskich świadków wiary. Jest wśród nich 27 Sióstr Miłosierdzia i jedna świecka członkini Stowarzyszenia Dzieci Maryi.

Nasze Siostry całkowicie oddały się Bogu w służbie Ubogim, wierne Ewangelii i charyzmatowi Zgromadzenia. Zdawały sobie sprawę, że pewnego dnia może się spełnić przepowiednia Jezusa:

“Pamiętajcie na słowo, które do was powiedziałem: Sługa nie jest większy od swego pana. Jeżeli Mnie prześladowali, to i was będą prześladować. 

(J 15,20)

Męczennicy za wiarę

Przeczuwając zbliżające się męczeństwo, z wiarą modliły się o moc Ducha Świętego. Karmiły się i umacniały Eucharystią, która przygotowała ich do dania świadectwa Wierze, Nadziei i Miłości. Ich „przestępstwo” polegało na byciu Siostrami Miłosierdzia oddającymi się posłudze chorym, wychowywaniu, otaczaniu opieką i czynieniu dobra na wzór Jezusa z Nazaretu. Nie angażowały się w żadne działania polityczne; prześladowano je tylko za to, że były kobietami poświęconymi Bogu, Siostrami Miłosierdzia.

Ich krew stała się nasieniem wielu powołań, które Pan Bóg wzbudzał przez następne trzydzieści lat. Mamy nadzieję, że także obecnie, dzięki przybliżeniu światu ich świadectwa wiary, zakiełkują nowe nasiona Wiary i Miłosierdzia. Chodzi o to, aby zamienić drogę materializmu i komfortu na drogę wiary i szczęścia, którego źródło leży w „opuszczeniu wszystkiego”, aby być apostołami Miłosierdzia.

Oto lista miejsc, nazwisk, pełnionej misji i dat męczeństwa Sług Bożych:

– Leganes (Madryt), Szkoła „La Immaculada” († 12.08.1936): S. M. Adoration Cortés, S. Maria Diaz-brown i S. Stefanie Saldaña. Szpital Psychiatryczny Santa Izabel: S. M. Dolores Barroso i S. Asunción Mayoral (ostatnia znalazła tutaj schronienie, chociaż pochodziła ze Wspólnoty przy Domu dla Niewidomych w Madrycie).

– Szpital Gruźliczy El Neveral (Jaen): Siostry zostały stracone w „pociągu śmierci” w mieście Vallecas († 12.08.1936). Były to: S. Ramona Cao Fernandez i S. Juana Perez Abascal.

– Przytułek San Eugenio (Walencja): Siostry schroniły się w Puzol (Walencja) w domu rodzinnym jednej z nich i tam uczestniczyły we Mszy św. odprawianej przez ukrywającego się wraz z nimi franciszkanina. To było bezpośrednim powodem skazania ich na śmierć († 18.08.1936): S. Rosario Ciercoles, S. Mª Luisa Bermudez i S. Micaela Herman.

– Dom Miłosierdzia (Albacete): Siostry wydalone przez władze, w obliczu groźby śmierci, schroniły się w Madrycie w domu krewnych Siostry Przełożonej. Trzy z nich udały się na poszukiwanie pomocy u rodziny innej z Sióstr. Nie dotarły tam jednak i zostały brutalnie zamordowane († 03.09.1936). Były to: S. Dolores Caro, S. Andrea Calle i S. Concepción Perez Giral.

– Szpital i Szkoły w Segorbe (Castellon): Wspólnota wyrzucona ze swego domu, znalazła schronienie w domu jednego z byłych uczniów. Gdy S. Martina Vazquez, Przełożona, została aresztowana, poprosiła ona o darowanie wolności pozostałym Siostrom. Pozwolono im odejść i w ten sposób tylko ona poniosła męczeństwo († 04.10.1936).

– Szpital Główny (Walencja): Wspólnota została rozwiązana i wypędzona z domu. S. Josefa Martinez Pérez schroniła się w swoim rodzinnym domu w Alberique (Walencja), jednak jej bliskich również prześladowano. S. Josefa ofiarowała się ponieść śmierć za rodzoną siostrę, której mąż został niedawno zamordowany, a ona sama oczekiwała dziecka. Prześladowcy zgodzili się na taką zamianę i S. Josefa poniosła śmierć męczeńską za Wiarę i Miłosierdzie († 15.10.1936).

– Dom Miłosierdzia (Walencja): Siostry wyrzucone zostały z domu. Kilka z nich znalazło schronienie w domu rodzinnym jednej z Sióstr, gdzie ukrywali się także dwaj księża, którzy potajemnie sprawowali Eucharystię, co uznano za przestępstwo i wystarczający powód do wykonania wyroku śmierci w Gilet (Walencja) na S. Joaquinie Rey i S. Victorii Arregui († 29.10.1936).

– Szpital Matki z Dzieckiem Santa Cristina (Madryt): Męczeństwo poniosły tutaj S. Modesta Moro Briz i S. Pilar Isabel Sanchez Suarez. Mieszkały one w akademiku w centrum Madrytu. Gdy opuściły schronienie, aby uczestniczyć we Mszy św. z okazji Uroczystości Wszystkich Świętych, zostały aresztowane i skazane na śmierć przez Trybunał Ludowy (31.10.1936).

– Szpitale Atocha and Carabanchel (Madryt): S. Josefa Girones Arteta i S. Lorenza Diaz Bolaños musiały przeciwstawić się niemoralnym propozycjom swych oprawców i zostały zamordowane za wierność wyznawanej wierze i powołaniu († 22.11.1936).

– Szkoła El Carmen w Betera (Walencja): Tamtejsza Wspólnota ukryła się w akademiku w Walencji. Dolores Broseta, należąca do Dzieci Maryi, przynosiła Siostrom codziennie jedzenie przygotowywane przez byłych uczniów Sióstr. Pewnego dnia, prześladowcy poszukujący Sióstr, śledząc Dolores, dotarli do kryjówki i wymordowali całą Wspólnotę. Były to: S. Josefa Laborra, S. Carmen Rodríguez Barazal, S. Estefanía Irisarri, S. Pilar Nalda i S. Isidora Izquierdo. Śmierć poniosła również Mª Dolores Broseta, która przynosiła im żywność(09.12.1936).

– Z Portoryko do Madrytu i z Madrytu do Nieba: S. Gaudencia Benavidaes Herrero, przez długie lata była na misjach w Portoryko, a przyjechała do Hiszpanii, aby podjąć leczenie ze względu na problemy z sercem. Rozpoznana jako zakonnica, została aresztowana i przetrzymywana kolejno w trzech więzieniach, gdzie wiele wycierpiała. Jej ciało było pokryte licznymi ranami, jednak odmówiono jej pomocy medycznej. Zmarła dając świadectwo Jezusowi Chrystusowi i przebaczając oprawcom († 11.02.1937).

Nasze Siostry Męczenniczki poniosły śmierć, wyznając z odwagą wiarę w Jezusa Chrystusa, przebaczając prześladowcom i oddając życie w ręce Ojca, który jest w Niebie. Dały świadectwo Chrystusowi swoim życiem, postępowaniem i wiernością Jego nauce. Wolały umrzeć, niż się Go zaprzeć. Teraz zostaną przez Kościół wyniesione na ołtarze, abyśmy mogli uczyć się od nich życia wiarą z tą samą śmiałością i odwagą.