Dnia 27 listopada 2020 r., w 190. rocznicę objawień Matki Bożej od Cudownego Medalika Zgromadzenie posłało nas na nową misję do Taszkentu, Uzbekistan, azjatyckiego kraju, który przez wiele lat pozostawał zamknięty i nieufny w stosunku do katolickich misjonarzy. To właśnie Niepokalanej zawierzamy nowopowstającą misję i tych wszystkich, do których Pan nas posyła.

Przez pierwsze 14 dni byłyśmy zamknięte w naszym mieszkaniu, w bloku, ze względu na obowiązkową kwarantannę po przekroczeniu granicy. Ten czas spędziłyśmy na porządkowaniu otrzymanego mieszkania wg potrzeby naszej wspólnoty. 

Po tym okresie odizolowania, rozpoczęłyśmy posługę od włączenia się w animację niedzielnej oprawy liturgicznej w Katedrze oraz katechez dla różnych grup wiekowych, na którą uczęszcza ok. od 60 do 100 osób ze stolicy i okolic. Po Mszy Świętej dzieci oprócz katechezy mają także czas wspólnych zabaw, a młodzież spotyka się na wspólnym „uwielbianiu Pana”.

Następne dni to poszukiwanie i odwiedzanie ubogich parafian w ich domach. Dane było nam poznać chłopca i tatę, którzy mieszkają w pomieszczeniu gospodarczym o powierzchni 2 m². Do starszego małżeństwa zawiózł nas Ks. Biskup, by poznać ich historię ubogiego życia. Szczególną troską objęłyśmy ubogie, niepełnosprawne dzieci i ich rodziny. Nie mają oni pomocy ze strony państwa i zostają bez środków do życia, bez lekarstw i rehabilitacji. Pan sam nas prowadzi do tych, którzy najbardziej potrzebują pomocy.

W styczniu, gdy była przerwa od zajęć szkolnych, zorganizowałyśmy „Ferie z Bogiem” dla dzieci i drugą serię dla młodzieży. Z dnia na dzień przychodziło coraz więcej dzieci. Młodzież przybyła nie tylko ze stolicy, ale także z oddalonych nawet o 1000 km wiosek. Spotkania rozpoczynały się o godz. 10.00 wspólnym posiłkiem, a kończyły o godzinie 16.00. Nie brakowało wspólnej modlitwy, Adoracji, radości, zabawy i robótek ręcznych, a także zajęć kulinarnych, by wspólnie przygotować posiłek, a także dobrej rozgrzewki przy wesołej muzyce. Jedno z dzieci w czasie modlitwy powiedziało taką intencję: „Panie Boże spraw, proszę, aby te półkolonie się nie kończyły”, wyrażało to pragnienie wielu dzieci, które chciały dalej przychodzić do nas.

To doświadczenie zachęciło nas do realizacji marzenia dzieci – otwarcia świetlicy, która może być otwarta dla nich i w ciągu tygodnia. Gdy przyjechałyśmy do Uzbekistanu mówiono nam, że na świetlicę nie będą przychodzić dzieci, bo mieszkają daleko a droga jest niebezpieczna. Jednak po feriach postanowiłyśmy spróbować, zawierzając to Bogu, by wypełniła się w tym Jego Wola.

Ksiądz Biskup Jerzy Maculewicz udostępnił pomieszczenia w salkach przy Katedrze i z błogosławieństwem Bożym rozpoczęłyśmy… Na pierwsze spotkanie przybyło 9 dzieci, które otrzymały dokument mówiący o zgodzie rodziców na taką formę spotkań. Obecnie przychodzi do świetlicy ok. 30 dzieci. Otrzymują one posiłek, spotykają się na wspólnej zabawie, integracyjnych grach stołowych, zajęciach gitarowych, tanecznych, artystycznych, pogadankach religijnych i edukacyjnych. Dla dzieci jest to czas, w którym czują się kochane i akceptowane, na ten czas mają zapewnione bezpieczeństwo i chociaż na chwilę zapominają o trudnych sytuacjach w domu. Tutaj mogą zaspokoić głód, który niestety dokucza im w domu.

Prosimy św. Wincentego, by dodawał nam siły i odwagi do podejmowania nowych wyzwań i szukania tych, którzy zepchnięci są na margines społeczeństwa, by przez naszą posługę mogli poczuć, że są prawdziwie dziećmi samego Boga.