Konwent Prowincjalny Sióstr Miłosierdzia na Sardynii odbył się w Cagliari od 31 lipca do 10 sierpnia 2020 w Domu Prowincjalnym Mater Nostra. Konwentowi przewodniczyła i obrady prowadziła Siostra Caterina Bua, Wizytatorka Prowincji oraz Ks. Italo Zedde, Dyrektor Prowincji. Temat i logo Konwentu mają głębokie znaczenie i są nieodłączne, zarówno dlatego, że doskonale wpisują się w drogę Kościoła, jak i z myślą o Konwencie Generalnym w 2021 roku, które nada tematowi międzynarodową perspektywę.

Praca 56 uczestniczek z różnych wspólnot lokalnych rozpoczęła się od dziękczynienia Bogu za łaski, które otrzymałyśmy w ciągu ostatnich sześciu lat jako Zgromadzenie w Sardynii, którego charyzmat, Caritas Christi urget nos, przekazany nam przez św. Wincentego a Paulo (1581-1660), jest do dziś paląco aktualny. To właśnie dzięki temu „dziękuję”, a także potwierdzeniu priorytetu ewangelizacji, wytyczyłyśmy nowe drogi dzielenia się i braterstwa, miłości i służby Ubogim.

Konwent przygotował nas również do połączenia naszej Prowincji z innymi Prowincjami i chociaż wyrażono wiele „obaw”, wykazałyśmy wielkie zaufanie do Bożej Opatrzności. W ten sposób nasz Konwent nabrał większego entuzjazmu i bardziej radosnej atmosfery, mając nadzieję, że tradycyjne i nowe posługi zostaną odnowione i rozkwitną ponownie choć w niewielkim stopniu, jednak zawsze odważnie naprzód pomimo ubóstwa zasobów ludzkich i całkowicie ufne w miłość do Ojca, który, jak mówi św. Wincenty a Paulo, Bóg kocha Ubogich, a tym samym kocha tych, którzy kochają Ubogich.

Kiedy pochyliłyśmy się nad „Laudato Si” papieża Franciszka, Bóg wskazał nam kierunek. Papież zachęca nas do wyjścia poza siebie, do przyjęcia najsłabszych, do troski o stworzenie w naszych codziennych działaniach, … które poprzez edukację mogą nas skłonić do kształtowania prostszego stylu życia (por. LS 211). To Duch Boży kierował i ożywiał nasze dni. Działał w nas poprzez wymianę i refleksje, które pobudzały nas do otwierania „drzwi”, a które były chwilami niezwykłymi, z miłości do misji, do głębszych relacji i do życia duchowego.

Każda z nas, Sióstr Miłosierdzia, jest zaproszona do zakorzenienia się w Bogu, kontynuując wkraczanie w świat, w którym żyjemy, otwierając się na Innego, ufając i modląc się, aby Boska Dobroć dała impuls i życie wszystkim naszym działaniom i ożywiała je jeszcze bardziej swoim Duchem (por. św. Wincenty 6 grudnia 1658, VII, 389, tłum. XIV, 614).

W programie popołudniowym obejrzałyśmy krótki film przedstawiający nasze starsze Siostry, z którymi przeprowadzono wywiad. Każda mówiła prosto i realistycznie o swoim dzisiejszym życiu. Każde świadectwo było inne, ale wydobyły się ze skarbu charyzmatu wspólnym darem duchowym, który nie starzeje się z biegiem lat i staje się ofiarą z siebie i modlitwą za Ubogich, za Zgromadzenie, Kościół i Wspólnotę parafialną. Ich cenna obecność jest namacalnym znakiem całkowitego poświęcenia się Bogu. Nasze spotkania podkreśliły wartość tych Sióstr oraz jak ważne jest odwiedzanie ich, okazywania im serdecznej uwagi i utrzymywania stałych siostrzanych relacji, które są niezbędne, aby ich odpowiedź na powołanie była żywa i aktywna ponadczasowo, aby pielęgnowały zainteresowania, angażowały w jakąś pracę, bez względu na to, jak duża czy mała – i by nadal mogły dawać siebie z radością aż do ostatniej chwili.

Poświęcono też uwagę niektórym wspólnotom w północnej Sardynii, które zostały przekształcone i powiększone, aby stały się wielokierunkowymi ośrodkami. Dnia 9 sierpnia śpiewem Magnificat podziękowałyśmy Bogu za cuda Jego Miłości i zakończyłyśmy naszą wspólną pracę.

Siostra Rita Columbano, Siostra Miłosierdzia, Prowincja Sardynii