„Proś Boga o moje nawrócenie i uświęcenie… abym mógł przynajmniej w części wypełnić Jego zamiary względem mnie, i aby okazał mi miłosierdzie w tym, czego nie wypełniłem.” – fragment listu Jana Gabriela Perboyre’a do jego rodzonego brata, zakrystianina u św. Łazarza w Domu Macierzystym Zgromadzenia Misji. Są to słowa człowieka nazywanego „żyjącym świętym” (P. Songe).
| 1802, 6 stycznia | narodziny w Puech, blisko Montgesty we Francji |
| 1818, 15 grudnia | wstąpienie do Zgromadzenia Misji |
| 1925, 23 września | święcenia kapłańskie w Kaplicy przy ul. du Bac w Paryżu |
| 1832 | Dyrektor Seminarium Internum (nowicjatu) w Paryżu |
| 1835, 21 marca | wyjazd na misje do Chin |
| 1839, wrzesień | uwięzienie |
| 1840, 11 września | męczeńska śmierć |
| 1889, 10 listopada | beatyfikowany przez Leona XIII |
| 1996, 2 czerwca | kanonizowany przez Jana Pawła II |
| 11 września | dzień wspomnienia liturgicznego |
Jan Gabriel Perboyre urodził się 6 stycznia (Święto Objawienia Pańskiego) w Puech, w małej wiosce w parafii Montgesty, w diecezji Cahors we Francji. Był pierwszym z ośmiorga dzieci Marii Rigal i Piotra Perboyre. Jan Gabriel wzrastał w katolickiej, bardzo religijnej rodzinie, która utrzymywała się z uprawy roli. Proboszcz rodzinnej parafii miał zwyczaj odpytywać Jana Gabriela z katechizmu mówiąc do niego: „No to zaczynajmy, mój mały doktorze!” W gronie rodziny wzorem dla Jana Gabriela był jego wuj, Jakub, kapłan Zgromadzenia Misji, znany ze swej odwagi w czasach Rewolucji. To od niego Jan Gabriel nauczył się, jak żyć dla Chrystusa i służyć Mu aż do śmierci.
W 1816 r., gdy Ludwik – młodszy brat Jana Gabriela został posłany do Seminarium w Montauban, ten towarzyszył swemu bratu w czasie zimowych miesięcy, jednocześnie kontynuując studia.
W grudniu 1818 r. Jan Gabriel został przyjęty do Zgromadzenia Misji w Montauban, a 23 września 1825 r. przyjął święcenia kapłańskie w Kaplicy Sióstr Miłosierdzia przy ulicy du Bac w Paryżu. Po pewnym czasie, gdy pracował już jako profesor teologii w Seminarium w Saint-Flour, został wezwany do Paryża, aby pełnić funkcję Dyrektora Seminarium Księży Misjonarzy.
Po trzech latach gwiazda Objawienia Pańskiego z dnia jego narodzin ukazała mu daleki horyzont – misje w Chinach, które były jego marzeniem. W marcu 1835 r. wyruszył więc w drogę powierzając się Bożej opiece, by 29 sierpnia dotrzeć do Makao, bramy misyjnej Chin. Pomimo niebezpieczeństw i prześladowań, podjął się w Ho-Nan zakrojonej na szeroką skalę działalności apostolskiej. Tak było aż do września 1839 r., gdy został zdradzony i osadzony w więzieniu.
Po wielu miesiącach moralnego i fizycznego cierpienia oraz długich i okrutnych tortur, Jan Gabriel dał ostateczne świadectwo wierze dnia 11 września 1840 r. Został powieszony na krzyżu i uduszony powrozem.
Wielu świadków mówiło, iż w momencie śmierci Jana Gabriela na niebie ukazał się świetlisty krzyż. Epifania osiągnęła swój szczyt, potwierdzając słowa z Księgi Proroka Daniela: „Mądrzy będą świecić jak blask sklepienia, a ci, którzy nauczyli wielu sprawiedliwości, jak gwiazdy przez wieki i na zawsze” (Dn 12,3).
20 lat po śmierci jego doczesne szczątki zostały przewiezione do św. Łazarza, Domu Macierzystego Księży Misjonarzy w Paryżu.
